Als ik kijk naar al wat in het kleine Vlaanderen elke dag wordt georganiseerd door verenigingen, enkelingen of groepjes van mensen dan zie ik veel levenskracht. Als ik zie hoe mensen zich inzetten in onderwijs, gezondheidszorg en sport, in het beroepsleven in het algemeen dan vind ik alleen een bevestiging daarvan. Als ik zie hoeveel jonge mensen met een eigen zaak starten en sommigen zelfs leiders zijn geworden op wereldvlak, dan voel ik mij niet ontmoedigd. We zouden ons zelfs moeten afvragen of wij degenen die de moed hebben zich te engageren wel voldoende bemoedigen. En daarmee kijk ik niet alleen naar de overheid.

Daarnaast vind ik ook veel onzekerheid en angst voor de toekomst, voor de klimaatveranderingen, de betaalbaarheid van onze pensioenen, de wereldwijde economische concurrentie, illegale migratie, terrorisme, de impact van de digitale revolutie op jobs, e.a. Velen voelen zich onvoldoende beschermd tegen die dreigingen die op ons afkomen. Soms worden die kunstmatig uitvergroot en worden mensen ook overdreven bang gemaakt door degenen die hopen er zelf commercieel of politiek voordeel uit te halen. Daarom moeten mensen die zich richten tot de publieke opinie steeds oog hebben voor de ware feiten, voor maat en gematigdheid. De onaangename waarheid mag natuurlijk niet verborgen worden maar men mag evenmin liegen en mensen misleiden. Die angstpropagandisten zoeken steeds een schuldige. Liefst bij mensen van buitenaf of buiten de landsgrenzen, bijvoorbeeld de Europese Unie.

Angst werkt verlammend op alle domeinen. Ze kan hoop doden, die juist leven mogelijk maakt. Daarom moeten wij werken om mensen beter te beschermen tegen al wat zij als bedreigingen aanzien. We moeten verder werken aan een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen, aan betere opleiding voor onze jeugd om hun voor te bereiden op de nieuwe economie, aan een betere bescherming van onze grenzen zeker in de Middellandse Zee, aan een ongenadige strijd tegen het terrorisme. Dat alles gebeurt nu al en dikwijls met succes, tenminste als men echt naar de feiten kijkt. Maar de inspanningen die op alle niveaus van bestuur worden geleverd zijn nog onvoldoende. Soms ‘too little and too late’. Plus est en nous!