Sterker dan ooit bereidt Yanina Wickmayer zich voor vanuit de schaduw. Hoe kijkt ze terug op wat was, naar wat is en wat nog komt?
Ik laste een pauze in, net omdat mijn motivatie en ambitie groot zijn
Yanina Wickmayer: “Het grootste verschil tussen tennis nu en twintig jaar geleden? Tegenwoordig is er veel minder verschil tussen de top en de subtop. De begeleiding is sterk geprofessionaliseerd: zo goed als iedereen traint nu op de correcte manier. Met als gevolg dat bijna iedereen van iedereen kan winnen, wat tennis heel boeiend maakt. Daarom keren de kansen zo vaak in de matchen. Een en ander zorgt ervoor dat het mentale aspect sterker doorweegt. Sinds kort werk ik met een mentale coach. Hij leert me vooral niet te veel druk op mezelf te leggen, mezelf tijd te geven om van blessures te herstellen en naar mijn lichaam te luisteren.
Van nature ben ik iemand die mezelf te hard pusht, zodat ik gebaat ben met iemand die me leert af te remmen, slimmer om te gaan met mijn geest en mijn lijf en zo te kunnen pieken op tornooien. Dat inzicht heeft me ertoe aangezet om vorig jaar mijn seizoen voortijdig stop te zetten. Mijn energievat was leeg, ik voelde geen voldoening meer. Ik heb mijn obsessie om in de top 100 te staan even aan de kant geschoven om mezelf mentaal en fysiek tot rust te laten komen na 12 jaar fulltime professionele tenniscarrière. Wellicht dachten veel mensen dat dit voor mij een eindpunt was, maar voor mij was het een nieuw begin. Ik laste net een pauze in omdat mijn motivatie en ambitie te groot zijn om genoegen te nemen met pakweg drie jaar uitbollen. Wat andere mensen over me denken is sowieso minder belangrijk geworden.”
“Tijdens mijn pauze vorig jaar heb ik me ook afgevraagd hoe ik later zal terugkijken op mijn tenniscarrière. De 12de plaats in de WTA-ranking (april 2010, JB) was heel fijn en blijft voor iedereen hét referentiepunt, maar voor mij gaat het eerder om bepaalde titels, marathonmatchen, of een week zoals deze waarin ik een beetje geblesseerd ben maar er dankzij mijn team – tennistrainer, fysieke trainer, kinesist en mental coach – heel snel weer sta. Het gaat me dus meer om gevoelens en menselijke dingen dan om rankings. Ik vind het vooral belangrijk om van niets spijt te hebben en te weten dat ik tot mijn maximum ben geraakt, wat dat dan ook moge zijn. Dat is mijn drive om er vandaag te staan.”
“Tegelijk ben ik de laatste twee jaar ook een andere speelster geworden: ik observeer en voel veel meer dan vroeger. Ik heb ook meer controle over mijn gevoelens. Ik beleefde mijn moeilijkste periode toen ik tot het besef kwam dat ik niet observeerde en al lang met een blinddoek op tenniste. Voor niet-atleten is dat wellicht het moment waarop je als meisje vrouw wordt, iets dat voor atleten doorgaans later komt. Een ander voordeel is dat ik inmiddels uit de spotlights ben verdwenen en meer in de schaduw opereer. Ik hoef me niet meer constant te verantwoorden dat ik niet meer op 12 sta. Ik ben op een punt gekomen dat ik van alles wat ik heb meegemaakt, zoals het verlies van mijn mama op mijn negende, het positieve overhoud, zoals hoe sterk ik daardoor ben geworden. Dat zit in mijn rugzakje, terwijl ik al het slechte en negatieve heb weggesmeten. Ik zal mijn mama altijd blijven missen. Ze was er niet toen ik trouwde en ze zal er niet zijn als ik ooit kinderen krijg. Maar toch zal ik ze altijd dichtbij mij voelen en ik zal blijven doorzetten omdat ik weet hoe sterk zij is geweest tijdens haar ziekte.”
Ik zie best veel parallellen tussen de banksector, zakenwereld en topsport
“Van Lanschot is voor mij niet alleen mijn sponsor, maar ook mijn bankier. Er is een echte klik omdat we allebei heel gedreven zijn in onze sector. Ik zie best wel veel parallellen tussen de banksector, de zakenwereld en topsport: we zijn veeleisend, gedisciplineerd en streven duidelijke doelen na. Ik ben Van Lanschot heel dankbaar voor de steun en het vertrouwen. Wat mijn financiën betreft, is het fijn om iemand te hebben die je raad kan geven en begeleiden, ook bij mijn toekomstplannen. Want natuurlijk besef ik dat er een leven na tennis is. Met beleggingen hou ik mezelf niet bezig. Geld is nooit een drive voor mij geweest.
Ook in mijn vriendenkring komt niet het materiële, maar gevoelens op de eerste plaats, en zo wil ik later ook mijn kinderen opvoeden. Bij ons is mijn man meer de cijferman, mij interesseert het niet zo veel. Mijn grootste zorg is dat er slim wordt belegd en dat ik na mijn carrière de dingen kan doen die ik graag doe. En daar helpt Van Lanschot mij ongelooflijk goed bij.”
“Ik koester een kinderwens. Ik wil niet meteen stoppen met tennis, maar daarna is dat de eerste prioriteit, ook omdat ik dit jaar dertig word. Thuisblijven is in elk geval niets voor mij. Wat ik precies ga doen? Dat staat nog niet vast. Wel weet ik wat ik niet ga doen: fulltime coachen. Het zou niet evident zijn als ik even streng zou zijn voor anderen als voor mezelf (lacht). Misschien een kledingcollectie lanceren? Of iets doen met mijn cursus conditietrainer dat ik behaalde? In elk geval: dat is toekomstmuziek. Nu ligt mijn volledige focus nog bij tennis.”
Ontvang een nieuwsbrief telkens er een nieuwe Cornelis verschijnt. Dit online magazine staat boordevol interviews, video’s en interessante artikelen.
Aanhef *
Voornaam *
Tussenvoegsel(s)
Achternaam *
E-mailadres *
Verplicht invulveld *
